Wielka Sobota – dzień wyciszenia, zadumy i refleksji

Wielka Sobota, przypadająca w tym roku 31 marca, jest dla chrześcijan dniem nadziei i oczekiwania na Zmartwychwstanie Chrystusa. Wierni udają się do kościoła, by święcić pokarmy. Nie odprawia się mszy świętej. Po zachodzie słońca rozpoczyna się liturgia Wigilii Paschalnej, której obrzędy wprowadzają już w Niedzielę Zmartwychwstania.

W sobotnie południe miejskie święcenie pokarmów wielkanocnych

W tradycji polskiej w Wielką Sobotę nawiedza się Groby Pańskie. Wieczorem wierni uczestniczą w uroczystej mszy - tak zwanej Wigilii Paschalnej. Dokonuje się wówczas odnowienia obietnic chrztu. Wierni przychodzą do kościoła ze świecami, aby zapalić płomień "nowego życia", symbol zmartwychwstałego Chrystusa. Wigilię Paschalną kończy orędzie wielkanocne i odśpiewanie radosnego Alleluja.  

Ludowe zwyczaje wielkanocne

Wielkanoc i Zmartwychwstanie to nie tylko szczególny czas w kalendarzu liturgicznym. Łączą się z tym świętem zwyczaje ludowe kultywowane przez pokolenia.

Jedną z tradycji Wielkiej Soboty w naszym regionie jest święcenie wody i ognia - mówi dyrektor Podlaskiego Muzeum Kultury Ludowej Artur Gaweł. Dawniej rozpalano ogniska ze starych krzyży, których nie można było wyrzucić, a stały gdzieś przy drogach, czy na granicach.

Po tym, jak ogień został poświęcony, starano się wybrać kilka węgielków dla siebie, żeby zanieść do domu i włożyć np. pod strzechę. Wierzono, że uchroni to przed uderzeniem pioruna. Kobiety wkładały węgielki do pieca wierząc, że dzięki temu utrzymają ognisko domowe i szczęście domu przez cały rok. Jeśli chodzi o wodę, to w przeszłości było tak, że ilekroć rozpoczynano jakieś ważne prace gospodarskie, takie jak sianie zboża czy wypędzanie zwierząt na pastwisko pierwszy raz po zimie, to należało je pokropić święconą wodą, żeby zabezpieczyć je przed chorobami, przed złymi urokami. Też wierzono, że poświęcenie ziarna zapewni obfite plony. Zresztą w samą Wielkanoc jedną z ważniejszych czynności po powrocie z rezurekcji było pokropienie domu święconą wodą i dopiero wtedy zasiadano do stołu, do wielkanocnego śniadania. Pozostałą wodę wylewano do studni, by znajdująca się tam woda była zawsze krystaliczna 

- mówi dyrektor Podlaskiego Muzeum Kultury Ludowej Artur Gaweł.

źródło: IAR | red: sk